BLOG september 2023

Mijn moeder werd helemaal para

De scholen zijn weer begonnen en de eerste weken staan dan ook vaak in het teken van vakantieverhalen van mijn cliënten. 

Zo is Birk (7 jaar) gaan kamperen in Oostenrijk. Wat hij zich daar vooral nog van herinnert is dat zijn zusje van 3 de hele vouwwagen heeft ondergekotst. 
'Mama riep toen 'kut kut kut'!!! Echt waar!'
'Oh jee' (zeg ik die natuurlijk nooit kut zegt waar mijn kinderen bij zijn...en zeker niet drie keer achter elkaar)
'Ja, midden in de nacht he! En best wel hard. Tenten hebben geen muren weet je wel'.
'Nope. En papa?'
'Papa moest vooral heel veel zuchten. Dat doet hij altijd als hij dikke stress heeft. Maar ja, hij ging ook al die kots van de wanden vegen dus ik snap hem wel. Bijna ging hij zelf spugen, hij maakte allemaal van die kots geluiden enzo.'

Mirre (8 jaar) is naar een heel ver land geweest.
'Het was de duurste vakantie OOIT zeiden papa en mama. Omdat we ook met het vliegtuig gingen. En de vakantie duurde wel 4 weken! Ik weet alleen niet meer hoe het land heet....'
Op mijn vraag wat het leukste in dat land was wist ze wel meteen het antwoord: 'De McDonalds op het vliegveld toen we weer naar huis gingen'. 

Tessa (15 jaar) heeft deze zomer de beste vakantie van haar leven gehad.
'Heel veel leuke mensen ontmoet, ik spreek ze nog steeds. Vooral op Snap dan. Ik had alleen wel gedoe met m'n ouders'.
'Oh?'
'Ja ik ging steeds met al die vrienden alcohol drinken 's avonds. Je kon gewoon aan de bar een cocktail bestellen zonder dat ze naar je leeftijd vroegen! Superchill. En toen had de vader van iemand ons gezien en dat gesnitcht naar mijn ouders. Treurige gast. En toen werd mijn moeder helemaal para. Echt kut'.

Pim (12 jaar) tenslotte is vooral blij dat hij weer thuis is.
'Nienke, ik zal mijn vakantie even samenvatten voor je:
A. Het was bloedheet op die camping joh. Maar echt.
B. Als ik moest plassen moest ik echt ziek ver lopen.
C. De wifi was kut'

Op naar de herfstvakantie mensen, ik kan niet wachten.


 

BLOG januari 2023

Douw is om van te houwe

Douwe (10 jaar) en ik vieren een feestje. Hij is vandaag voor de laatste keer in de praktijk. Ik heb slingers opgehangen en we eten chips 'Patatje Joppie', z’n lievelings. 

Douwe kwam in begeleiding omdat hij -heel kort samengevat- even vergeten was hoe leuk hij was. Hij was vooral ontzettend vaak boos. Dat leidde tot een hoop frustratie. Vooral natuurlijk bij hemzelf maar zeker ook bij zijn ouders en zijn leerkrachten.

Maar dat was toen. Nu zit er een uiterst ontspannen en tevreden kerel tegenover me. Hij laat me een 'heel vet' nummer horen van een rapper die ik niet ken. Samen bouncen onze hoofden op de maat van de muziek.

Opeens staat hij op. 'Oh ja, moet je kijken wat ik kreeg vandaag!'. Met enige moeite haalt hij wat uit zijn broekzak. Is het een propje? Het blijkt een kaart te zijn. Sterker nog, het is een dubbele wenskaart, die hij een keer of 6 heeft weten dubbel te vouwen. Iemand die een dubbele wenskaart tot een kubus van 3 bij 3 centimeter weet op te vouwen kan wat mij betreft sowieso niet meer stuk.

Op de kaart staat een bruine teddybeer die een groot rood hart vast houdt. 'Zal ik het voorlezen?' Hij schraapt zijn keel en kijkt me veelzeggend aan.
Langzaam leest hij: 'Douwe is om van te houwe'.

'Wow, van wie is dit?'
'Van Esmee' Hij bloost.
‘Esmee??’
‘Yep.’
'Je bedoelt DE Esmee? 
‘Yep’
‘De Esmee waar jij al weken op bent???'
'Yep'. Dikke grijns. 'We hebben nu verkering. Ze zei ook tegen me dat ze altijd al wist dat ik eigenlijk heel aardig was en dat mijn boosheid over zou gaan. Net zoals jij'.

Ik pink ongezien een traantje weg. Douwe stopt neuriënd een nieuwe lading chips in zijn mond.
Esmee kan ook niet stuk, dat is zeker.


 

BLOG augustus 2022

Wat is het verschil tussen een kindercoach en een kindertherapeut?

Nu het nieuwe schooljaar is begonnen stromen de nieuwe aanmeldingen binnen in de praktijk. Vaak word ik al in de laatste vakantieweken vanaf camping of vakantiehuis gemaild door ouders met de vraag of hun zoon of dochter in begeleiding kan komen. Het zijn opvallend meer aanmeldingen dan voorgaande jaren, met name onder kinderen vanaf 12 jaar oud. Mijn vermoeden dat corona onder deze leeftijdsgroep (nog) meer teweeg heeft gebracht dan menigeen denkt, lijkt te worden bevestigd.

De eerste vraag die ouders mij stellen bij het aanmelden van hun zoon of dochter is wat nu eigenlijk het verschil is tussen een kindercoach en een kindertherapeut? Achter deze vraag schuilt ook nog wel eens wat bezorgdheid: een therapeut klinkt meteen zo ‘zwaar’, een coach zal toch wel ‘genoeg’ zijn…? Toch..?

Tijd om hier wat meer inzicht in te geven! Dat doe ik vanuit de zienswijze van de integratieve therapie.*

Lees meer