BLOG maart 2025

SNURKBIL (en de schat van de sultan)

Dolblij komt hij binnen, hij glundert van oor tot oor. 'Nienke! Ik heb mijn hamster meegenomen!'. Als kinder- en jeugdtherapeut heb ik al heel wat huisdieren mogen begroeten in mijn praktijk. Of ik nu wilde of niet. De meesten kwamen volgens afspraak mee, ik noem een cavia of wat, veeeel honden en een wandelende tak met de naam 'Sjors'. Maar ik ben ook weleens verrast. Bijvoorbeeld door een vis (jawel, gelukkig inclusief kom) en een kip (!).
 
De hamster* van vandaag was volgens afspraak en zijn trotse eigenaar is Jonas van 9 jaar. Ik had hem een huisdier voorgeschreven** want Jonas was (kort door de bocht) de lol in het leven wat kwijt geraakt. Hij wilde een puppy, uiteraard. Het werd een hamster.
 
'Jonas! Ik zit me hier de hele dag al op te verheugen!'
'Anders ik wel', glundert Jonas verder. Hij staat overduidelijk te popelen.
'Mag ik hem zien?'.'
Jazekert'
 
Jonas zegt dingen zoals 'jazekert'. Stel je voor: een jongen van 9, rode krullen, veel sproeten en dan het woord 'jazekert'. Dan kan je vredig sterven, geloof me.
Hij opent het reismandje en hij port wat in een hoopje zaagsel-met-stukjes-wc-papier.
 
'Vindt ie dit okay denk je?'
'Hmmm ik weet het niet', zegt Jonas. Ik zou het zelf echt stom vinden als iemand mij steeds zo wakker maakt maar ja. Het mag ook niet vaak hoor van mijn moeder. Zij vindt het zielig anders'.
'Ja! Hij wordt wakker!!' Jonas maakt een hupje. Van onder het zaagsel komt een slaperige grijs koppie tevoorschijn.
'Hij is nog wat knorrig lijkt het he?, zeg ik.'
'Middaghumeurtje denk ik. Heeft ie vaker. Maar komt goed', aldus Jonas.
 
Langzaam ontwaakt de hamster. Het is een dwerghamster en Jonas vertelt mij daar van alles over. Wat ie eet, hoeveel hij slaapt (de hele dag). En over zijn echte verblijf thuis: een hamsterwereld met zand en zaagsel en speeltjes en nog veel meer in een giga grote glazen bak.
'Hee Jonas, ik wist natuurlijk dat jij kwam dus ik heb een appel voor je hamster bewaard'.
'Echt? Wow dat is aardig'.
 
Ik snijd een stukje van de appel en Jonas legt het voor de hamster neer. Die valt meteen aan en samen kijken we hoe hij SUPER SCHATTIG de appel eet, intussen slaken we kreetjes van vertedering, Jonas en ik.
Jonas lust zelf ook wel een stukje appel. Dat mag natuurlijk.
'Wil jij ook?', vraagt hij. En zo zitten we met zijn drietjes te knabbelen.
 
'Hoe heet ie eigenlijk?', vraag ik.
'Snurkbil'.
Ik verslik me bijna in de appel.
'Wat??'
'Snurkbil. Weet je waarom?'
'Nou?'
'Omdat hij om te beginnen heel veel slaapt dus. Duh. Want hij is een hamster'.
En... Hij laat expres een stilte vallen.
'En?' vraag ik.
Hij lacht guitig.
'Jij bent benieuwd he?'
'Ja duh', zeg ik. 'Want ik ben een mens'.
Hij ligt in een deuk.
'Kijk maar eens goed naar zijn vacht!
'Ik kijk en nou ja! Het patroon in de vacht van Snurkbil heeft de vorm van een... bil!
'Hij lijkt op een bil!', zegt Jonas vrolijk. Kan ie ook niks aan doen natuurlijk'
'Hij lijkt zelfs op twee billen', concludeer ik.'
Ja, maar Snurkbillen vond ik een beetje gek'.
'Ja snap ik. Goeie naam zeg, Snurkbil. Als je hem dan kwijt bent', fantaseer ik, 'dan kan je hem buiten lekker roepen. SNURKBILLLLL, WAAR BEN JE???'.
Hij valt bijna van zijn stoel van het lachen.
 
'Ik voel me zoveel beter de laatste tijd'. Hij is plots serieus.
'Wat fijn joh'.
'Ja. Snurkbil snapt mij ook gewoon helemaal'.
Ik knik. 'Ja, daar staan dieren om bekend'.
'Ja. Ik praat ook veel tegen hem en dan lijkt het alsof hij iets heel aardigs terug zegt ofzo.
 
'Ik ga een verhaal over hem schrijven', vertelt hij dan. Jonas schrijft verhalen, in een schriftje met een plaatje van Snoopy op de voorkant.
'Goed plan!'
'Weet jij nog een goede titel?, vraagt hij.
'Hmm even denken', zeg ik.
'Wat voor verhaal zit je aan te denken?'
'Iets avontuurlijks'.
Ik denk aan Jonas en aan Suske en Wiske en aan Indiana Jones. Jonas kijkt me nieuwsgierig aan.
'Snurkbil en de schat van de sultan?' Hij knikt meer dan tevreden. 'Goedgekeurd, echt goeie titel hoor Nienke. Het klinkt heel goed door al die woorden met een s'.
'Ja he'. 'Allitereert lekker', denk ik. Maar dat zeg ik niet hardop.
'Ik neem volgende week het verhaal mee goed?'
'Jazekert', zeg ik 'Nu al zin in!'

* dit speelde zich af in de tijd dat je hamsters nog mocht houden als huisdier.

** geen zorgen, huisdieren voorschrijven gebeurt natuurlijk enkel in overleg met ouders 😉

 

BLOG september 2023

Mijn moeder werd helemaal para

De scholen zijn weer begonnen en de eerste weken staan dan ook vaak in het teken van vakantieverhalen van mijn cliënten. 

Zo is Birk (7 jaar) gaan kamperen in Oostenrijk. Wat hij zich daar vooral nog van herinnert is dat zijn zusje van 3 de hele vouwwagen heeft ondergekotst. 
'Mama riep toen 'kut kut kut'!!! Echt waar!'
'Oh jee' (zeg ik die natuurlijk nooit kut zegt waar mijn kinderen bij zijn...en zeker niet drie keer achter elkaar)
'Ja, midden in de nacht he! En best wel hard. Tenten hebben geen muren weet je wel'.
'Nope. En papa?'
'Papa moest vooral heel veel zuchten. Dat doet hij altijd als hij dikke stress heeft. Maar ja, hij ging ook al die kots van de wanden vegen dus ik snap hem wel. Bijna ging hij zelf spugen, hij maakte allemaal van die kots geluiden enzo.'

Mirre (8 jaar) is naar een heel ver land geweest.
'Het was de duurste vakantie OOIT zeiden papa en mama. Omdat we ook met het vliegtuig gingen. En de vakantie duurde wel 4 weken! Ik weet alleen niet meer hoe het land heet....'
Op mijn vraag wat het leukste in dat land was wist ze wel meteen het antwoord: 'De McDonalds op het vliegveld toen we weer naar huis gingen'. 

Tessa (15 jaar) heeft deze zomer de beste vakantie van haar leven gehad.
'Heel veel leuke mensen ontmoet, ik spreek ze nog steeds. Vooral op Snap dan. Ik had alleen wel gedoe met m'n ouders'.
'Oh?'
'Ja ik ging steeds met al die vrienden alcohol drinken 's avonds. Je kon gewoon aan de bar een cocktail bestellen zonder dat ze naar je leeftijd vroegen! Superchill. En toen had de vader van iemand ons gezien en dat gesnitcht naar mijn ouders. Treurige gast. En toen werd mijn moeder helemaal para. Echt kut'.

Pim (12 jaar) tenslotte is vooral blij dat hij weer thuis is.
'Nienke, ik zal mijn vakantie even samenvatten voor je:
A. Het was bloedheet op die camping joh. Maar echt.
B. Als ik moest plassen moest ik echt ziek ver lopen.
C. De wifi was kut'

Op naar de herfstvakantie mensen, ik kan niet wachten.

 

BLOG januari 2023

Douwe is om van te houwe

Douwe (10 jaar) en ik vieren een feestje. Hij is vandaag voor de laatste keer in de praktijk. Ik heb slingers opgehangen en we eten chips 'Patatje Joppie', z’n lievelings. 

Douwe kwam in begeleiding omdat hij -heel kort samengevat- even vergeten was hoe leuk hij was. Hij was vooral ontzettend vaak boos. Dat leidde tot een hoop frustratie. Vooral natuurlijk bij hemzelf maar zeker ook bij zijn ouders en zijn leerkrachten.

Maar dat was toen. Nu zit er een uiterst ontspannen en tevreden kerel tegenover me. Hij laat me een 'heel vet' nummer horen van een rapper die ik niet ken. Samen bouncen onze hoofden op de maat van de muziek.

Opeens staat hij op. 'Oh ja, moet je kijken wat ik kreeg vandaag!'. Met enige moeite haalt hij wat uit zijn broekzak. Is het een propje? Het blijkt een kaart te zijn. Sterker nog, het is een dubbele wenskaart, die hij een keer of 6 heeft weten dubbel te vouwen. Iemand die een dubbele wenskaart tot een kubus van 3 bij 3 centimeter weet op te vouwen kan wat mij betreft sowieso niet meer stuk.

Op de kaart staat een bruine teddybeer die een groot rood hart vast houdt. 'Zal ik het voorlezen?' Hij schraapt zijn keel en kijkt me veelzeggend aan.
Langzaam leest hij: 'Douwe is om van te houwe'.

'Wow, van wie is dit?'
'Van Esmee' Hij bloost.
‘Esmee??’
‘Yep.’
'Je bedoelt DE Esmee? 
‘Yep’
‘De Esmee waar jij al weken op bent???'
'Yep'. Dikke grijns. 'We hebben nu verkering. Ze zei ook tegen me dat ze altijd al wist dat ik eigenlijk heel aardig was en dat mijn boosheid over zou gaan. Net zoals jij'.

Ik pink ongezien een traantje weg. Douwe stopt neuriënd een nieuwe lading chips in zijn mond.
Esmee kan ook niet stuk, dat is zeker.

 

BLOG augustus 2022

Wat is het verschil tussen een kindercoach en een kindertherapeut?

Nu het nieuwe schooljaar is begonnen stromen de nieuwe aanmeldingen binnen in de praktijk. Vaak word ik al in de laatste vakantieweken vanaf camping of vakantiehuis gemaild door ouders met de vraag of hun zoon of dochter in begeleiding kan komen. Het zijn opvallend meer aanmeldingen dan voorgaande jaren, met name onder kinderen vanaf 12 jaar oud. Mijn vermoeden dat corona onder deze leeftijdsgroep (nog) meer teweeg heeft gebracht dan menigeen denkt, lijkt te worden bevestigd.

De eerste vraag die ouders mij stellen bij het aanmelden van hun zoon of dochter is wat nu eigenlijk het verschil is tussen een kindercoach en een kindertherapeut? Achter deze vraag schuilt ook nog wel eens wat bezorgdheid: een therapeut klinkt meteen zo ‘zwaar’, een coach zal toch wel ‘genoeg’ zijn…? Toch..?

Tijd om hier wat meer inzicht in te geven! Dat doe ik vanuit de zienswijze van de integratieve therapie.*

Lees meer